Jan Dorrestein en Marcella Neggers schreven gisteren op de zestiende hole op de golfbaan van Geijsteren historie. Zij veroverden voor het eerst een nationale matchplay-titel. Eerst drukte Annemieke de Goederen de hand van Marcella Neggers op die par 5 zestiende en een uurtje later was het de beurt aan Ruben Wechgelaer zijn tegenstander te feliciteren.
Met een groot glas bier in de de ene en een dikke sigaar in de andere hand zat Jan Dorrestein in een buggy bij te komen van de gebeurtenissen in Geijsteren. Nooit was hij in zijn lange carrière verder dan de tweede ronde gekomen.
‘En nu opeens dit. Het is even wennen, maar het voelt wel heel fijn. Ik ben er heel blij mee. Zonder bepaalde verwachtingen aan dit toernooi begonnen en dan de titel winnen, dat heeft mezelf misschien nog wel het meest verrast.’
‘Na de partijen donderdag en gisteren in de halve finale was ik tot op de draad versleten. Ik heb mijn rust gepakt en voelde ontspannen voor de finale. Zeker ook omdat ik tot aan de voorbereiding op die wedstrijd met Ruben Wechgelaer mijn gedachten zoveel mogelijk op andere dingen probeerde te richten.’
Dorrestein nam al snel een voorsprong van twee holes en zat vanaf dat moment in de positie dat hij kon anticiperen op het spel van zijn medespeler. Ruben Wechgelaer was degene die steeds de aanval moest zoeken.
Op de zestiende hole werd het geduld van de senior-pro beloond. Twee up stond hij toen hij een goede drive deze par 5-hole voor hem opende. ‘De houten-3 landde vervolgens op de green en ik hield een lange putt over. Die vloog er in voor eagle. Daarmee was de partij beslist.’
Eenzelfde spel had zich ontwikkeld in de damesfinale. ‘De start was belangrijk,’ vond Marcella Neggers. ‘Ik nam meteen een voorsprong op hole één en twee en gaf die niet meer uit handen.’
Annemieke de Goederen was gedoemd risico’s te nemen waar haar tegenstandster rustig haar kansen kon afwachten. Neggers voelde zich, ondank de slopende dagen en haar fysieke beperkingen naar die finale toe in goeden doen.