Golfnieuws.:Manuel de los Santos was een veelbelovende honkbalspeler. De wereld lag aan zijn voeten. Hij stond op het punt om een contract te tekenen bij de Toronto Blue Jays, tot zes jaar geleden een motorongeluk zijn droom verscheurde. Zijn linkerbeen werd letterlijk van zijn lichaam gerukt. Manuel de los Santos verplaatst zich op krukken, maar hun kan golfen als de besten. Het drama veranderde van de ene op de andere dag zijn leven.
Mensen kijken vreemd, vragen zich in eerste instantie af wat deze man op een golfbaan te zoeken heeft. Tot hij een club uit zijn tas pakt, op één been balanceert en de bal vervolgens tweehonderdvijftig meter verderop laat landen. De eerste reactie van het publiek is ongeloof, de tweede een luid applaus. Vijfentwintig dagen na zijn ongeval verruilde hij het eiland in de Caribische Zee voor Frankrijk. "Het was te confronterend om te blijven. Na mijn ongeval moest ik weg. Ik wilde mijn zinnen verzetten, er niet meer aan denken. Vandaar dat ik vertrok." Eenmaal in Frankrijk wilde De los Santos een nieuw sportleven opbouwen. Oké, hij mist een been, maar dat zette zijn ambities niet buitenspel. "Ik heb gedacht aan rolstoelbasketbal of tennis, maar dat was niks voor mij. Ik wil in alles wat ik doe de top bereiken, ook met de fysieke beperking die ik heb.
Op het moment dat ik voor het eerst iemand zag golfen, zei ik: dat wil ik proberen." Het werd hem niet altijd in dank afgenomen. De eerste keer dat hij in Parijs een golfbaan betrad, werd De los Santos met de nek aangekeken. "Iedereen zei tegen me dat ik gek was. Golfen was onmogelijk voor mij. Een man op de golfbaan vroeg aan me wat ik kwam doen. 'Jij kunt niet spelen', zei hij. 'Dit is veel te moeilijk voor jou.' Twee jaar later kwam ik diezelfde man weer tegen. Ik speelde tegen zijn zoon in een toernooi en ik won. Voor mij was dat heel belangrijk.
God heeft dat moment aan mij gegund." Het zien van de film The Legend of Bagger Vance – het verhaal over een golfer die na veel tegenslagen de draad weer oppakt – bracht hem over de streep om verder te gaan met de sport. "Ik wilde het leren van de beste en dat is Tiger Woods. Ik heb meteen zijn dvd gekocht en ben gaan kijken hoe hij speelt. Sindsdien train ik elke dag. Als ik niet bezig ben met golf, slaap ik of eet ik." Het heeft hem binnen vijf jaar gebracht tot handicap drie, wat voor een fysiek gezond mens al verschrikkelijk moeilijk is. Hij wil een scratch-speler (handicap 0) worden en wellicht zelfs prof.
"Ik wil het hoogste nastreven. Als ik iets doe, dan doe ik dat met de volle honderd procent. Vijf jaar geleden wilde ik op St. Andrews spelen, die droom is uitgekomen. Nu wil ik nog beter worden. Als dat leidt tot een bestaan als profgolfer, heel graag", zegt De los Santos, die dankzij het partnership van Allianz en St. Andrews de kans krijgt om mee te spelen. Het is eigenlijk bizar. Waar veel mensen de zin in het leven zouden verliezen, bruist De los Santos juist van levenslust. "Ik heb geleerd om te gaan met mijn handicap. Ik kan er niets aan veranderen. Het heeft me sterker gemaakt, zeker nu ik iets heb gerealiseerd dat volgens velen onmogelijk was. Ik heb geleerd dat je elke dag in het leven die je krijgt, moet waarderen. Ik kan niet alles meer wat ik wil, maar als ik golf denk ik daar niet aan. Deze sport is iets moois dat het leven me heeft teruggegeven."